Żywy Różaniec

Formacja:

Wspólnota sięga po różaniec, aby od Maryi uczyć się miłości do Chrystusa. Ona jest Nauczycielką i Wzorem. Zawsze uczy zjednoczenia z Panem w radości, w cierpieniu, w pracy i w chwale. Zawsze też uczy szukania Jego woli. Różaniec to wielki wspólny mianownik każdego Maryjnego orędzia. To narzędzie zbawienia.

Różaniec to nie tylko nabożeństwo, ale i duchowość. Maryja jest stale obecna w naszym życiu, tak jak była nieustannie, chodź dyskretnie obecna w życiu swego Syna wszystko co słyszała i co ją w życiu spotkało, zawsze rozważała w swoim sercu. Taką postawą Matka uczy i dzisiaj zawierzenia Bogu rozważania Jego działania w ludzkim życiu. I do nas nadal skierowane są Jej słowa z Kany Galilejskiej „uczyńcie wszystko cokolwiek wam powie”.
Rolą Maryjnej pobożności ma być większe umiłowanie Chrystusa i jego Kościoła, poprzez modlitwę, nawrócenie i rozważanie Słowa Bożego.
Każdego 13. dnia w m-cach objawień wspominamy Maryję z Fatimy i Jej wezwanie do nawrócenia. Papież Jan Paweł II nieustannie modlił się na różańcu. To była jego umiłowana modlitwa.

Wiele osób w naszej parafii ukochało modlitwę różańcową, blisko 600 osób odmawia codziennie dziesiątkę różańca św. w ramach Róż Różańcowych, a jest ich 27. Jest to wieniec różany składany u stóp Królowej. Naszą duchowość Maryjną kształtuje opiekun wspólnoty Ks. Proboszcz Józef Szklorz. Jego trud i ogromny potencjał duchowy przekazywany całej wspólnocie i poszczególnym Różom niewątpliwie jednoczy i mobilizuje do kształtowania wnętrza oraz pracy nad sobą. Różaniec, jak często powtarza, jest więzią między ludźmi, uprasza potrzebne łaski dla każdego, całej Parafii i Kościoła. Przy udziale kapłana organizowane są także przez Zelatora Róży spotkania przy stole.

Bycie we wspólnocie to uczenie się ciągle miłości do drugiego człowieka. Bóg dał nam Maryję, a Maryja Różaniec. To jest nasza droga do Nieba. Maryja zawsze jest źródłem nadziei i umocnieniem w codziennych trudach, otwiera Królestwo Niebieskie każdego dnia.

Historia:

Modlitwę różańcową rozpowszechnił św. Dominik, który określany jest mianem Ojca Różańca Świętego. Kształt ostateczny tej modlitwy został ustalony w XV wieku, dzięki Dominikaninowi Hanusowi a la Roche. On modlitwę Zdrowaś Maryjo, na wzór 150 psalmów ze Starego Testamentu, podzielił modlitwą Ojcze nasz. Ustalono wtedy 15 tajemnic, podzielonych na 3 części: radosną, bolesną i chwalebną.

7 października 1571 r., papież Pius V ustanowił święto Matki Bożej Różańcowej, natomiast papież Klemens XI rozszerzył to święto na cały Kościół.

W 1885 r., Leon XII polecił odmawiać różaniec przez cały październik oraz rozszerzył tekst Litanii Loretańskiej o wezwanie Królowo Różańca Świętego, módl się za nami.

Różaniec uległ rozszerzeniu 16 października 2002 r., a uczynił to papież Jan Paweł II, który dodał czwartą część tajemnic różańcowych nazywając je Tajemnicami światła.

Do odmawiania tej modlitwy zachęcała wiele razy Matka Boże, m. in., podczas objawień w Lourdes (1858r.), w Fatimie (1917r.), w Pompejach (1875 r.), jak również w Polsce – w Gietrzwałdzie (1877 r.).

REGULAMIN ŻYWEGO RÓŻAŃCA:

Członkowie Żywego Różańca mają na celu za pomocą wspólnej modlitwy dochować wierności Bogu, wytrwać w dobrym, siebie i bliźnich bronić od złego.
Członkowie Żywego Różańca powinni naśladować Maryję i Jej cnoty.
Róża składa się z 20 osób, z których każda odmawia codziennie jedną, wyznaczoną Tajemnicę Różańca Świętego.
W ten sposób, chociaż każdy odmawia tylko jedno „Ojcze nasz”, dziesięć „Zdrowaś Mario” i jedno „Chwała Ojcu”, ma zasługę taką samą, jakby odmawiał cały Różaniec.
Członkowie powinni uczestniczyć w Eucharystii i parafialnym nabożeństwie fatimskim w dniach i miesiącach objawień czyli 13 – go dnia miesiąca od maja do października oraz spotkaniach formacyjnych organizowanych przez Opiekuna Duchowego po nabożeństwie lub w wyznaczonym terminie.
Mieć stały kontakt z Zelatorem, który jest odpowiedzialny za daną Różę, udziela wszelkich informacji i zbiera składki miesięczne od poszczególnych członków w wysokości 1 zł na m-c.